تا بوده همین بوده؛

پاس را به لیگ برتر راهی نیست

رقابت‌های لیگ دسته اول کشور در فصل 94-93 به پایان رسید و تیم فوتبال پاس یک بار دیگر از صعود به لیگ برتر بازماند تا حسرت هواداران این تیم 5 ساله شود.

به گزارش "همدان فوتبال"، تیم فوتبال پاس امسال بهترین فرصت را برای رسیدن به لیگ برتر از دست داد و به‌رغم اینکه امسال خوب تدارک دیده شده بود اما بازهم در واپسین دقایق کم آورد و از صعود بازماند.

پاس در بازی آخر که پیروزی می‌خواست، بدون برنامه و با استرس قدم به میدان گذاشت. این تیم برنامه خاصی برای رسیدن به دروازه فولاد نداشت و در طول 90 دقیقه هیچ بخت گلزنی نتوانست به وجود بیاورد در حالی حریف خطرناک‌تر نشان داد و اگر بخت و اقبال با آنها یار بود شاید با پیروزی زمین را ترک می‌کردند.

تیمی که تفاضل گل کم دارد و برای رسیدن به سرمنزل مقصود نیاز به پیروزی پرگل داشت. خیلی عجول و بی‌برنامه نشان داد و اشباع شده فوتبال بازی می‌کردند و انگار حریف را دست‌کم گرفته بودند.

البته مشکلات پاس به بازی آخر خلاصه نمی‌شد و از آغاز فصل این مشکل را با خود یدک می‌کشید. پاسی‌ها در بیشتر بازی‌هایی که پیروز شدند با اختلاف اندک حریفان را شکست دادند و در هر بازی که پیش افتادند در زمین خود تجمع می‌کردند و به دفاع از دست‌آورد خود می‌پرداختند. این تاکتیک در فوتبال امروزی جوابگو نیست و تیمی که می‌خواهد به لیگ برتر صعود کند باید تیمی هجومی، بابرنامه و شاداب باشد که متأسفانه پاس چنین نبود. ناکامی پاس تنها به بازی آخر مربوط نمی‌شود بلکه این تیم در هفته‌های گذشته بازی را به حریفان واگذار کرد، از دست دادن امتیاز در بازی‌های 6 امتیازی مقابل نفت آبادان و سیاه‌جامگان موجب شد تا پاس از کورس عقب بماند شکست در کرمانشاه نیز کمک کرد تا این عقب‌ماندگی مضاعف شود.

امسال پاس از نظر مالی بهترین فصل خود را سپری کرد و دريافت 75 درصد توسط بازیکنان و کادر فنی حکایت از آن دارد که حتی این تیم از بیشتر تیم‌های لیگ برتری نیز جلو بود و بیشترین دریافتی را داشت در حالی که فصل گذشته تا انتهای فصل کل دریافتی بازیکنان زیر 25 درصد بود.

پس در نیم‌فصل نیز خوب یارگیری نکرد این تیم که از فقدان مهاجم 6 دانگ رنج می‌برد؛ بازیکنی چون صمد اکبری را گرفت که هیچ کارایی خاصی برای این تیم نداشت و نتوانست گره مشکلات خط حمله پاس را باز کند. متأسفانه کادر فنی نیز شهامت فوتبال تهاجمی را نداشت و نتوانست در نيمه مربیان توانایی‌های خود را نشان دهد. عقب‌نشینی و روی آوردن به حفظ نتیجه در دستور کار مهابادی و همکارانش بود که جواب نداد و پاس از صعود به پلی‌اف هم جا ماند. پاسی‌ها در درون دروازه نیز مشکلاتی داشتند، مهرداد بشاگردی به‌رغم تلاش زیادی که داشت نتوانست دروازه‌بان تمام‌عیار باشد و اشتباهات فاحش وی در طول فصل ضربات جبران‌ناپذیری به تیم زد. جلیل احمدی، دروازه‌بان دوم نیز با مسائل حاشیه‌ای روبه‌رو شد و پس از محرومیت در دیدار رفت با راهیان عملاً نتوانست به تركيب پاس نزدیک شود و بشاگردی به تنهایی مأمور حفاظت از دروازه پاس شد.

بزرگترین ضعف پاس در طول فصل نداشتن یک لیدر مقتدر در درون زمین بود. محمدصادق کرمی و محسن حمیدی که به تناوب کاپیتان‌های پاس بودند کارایی لازم را در هدایت تیم و عبور از بحران نداشتند و این ضعف بارها به زیان پاس تمام شد.

پاس از داشتن مهره‌های شاخص نیز بی‌نصیب بود و در این فصل نتوانست و یا نخواست مهره شاخص و تأثیرگذاری را جذب کند.

در طول این چند سال پاس علاقه زیادی به پرورش بازیکنان بومی نداشت و اگر چند بازیکن از دل این تیم مطرح شدند و خود را بالا کشیدند حاصل تلاش و كوشش خود بازیکنان و در برخی مواقع نیز شهامت و ریسک پذیری مربیان بود که امسال این ریسک‌پذیری را در کادر فنی پاس مشاهده نکردیم.

پاس امسال کم‌حاشیه‌ای‌ترین دوران خود را سپری کرد. رسانه‌ها شمشیرهای خود را غلاف کردند و دربست به حمایت پاس پرداختند. و شاید همین سکوت بيش از حد نیز به ضرر پاس تمام شد؛ زیرا اگر از نارسایی‌ها انتقاد می‌شد شاید با پوشش آن اکنون پاس جایگاه بهتری کسب می‌کرد.

البته شاید برخی محرومیت‌ها و مصدومیت بازیکنان و ضعف داوران را از دلایل ناكامي پاس به حساب بیاورند اما باید واقع‌بین بود که اینگونه مشکلات در همه جا هست و همه تیم‌ها از آن متضرر شدند هر چند این مسائل تأثیرگذار بود اما دلایل کافی برای ناکامی نیست.

امسال استاندار بیشترین حمایت را از این تیم داشت و پول خوبی به بدنه باشگاه تزریق شد اما این پول نیز نتوانست چرخ حرکتی پاس را صیقل بدهد و همچنان با بیم و امید رقابت‌ها را دنبال کرد.

بیشتر بازیکنان پاس در پایان بازی از ناکامی خود متأثر شدند اما باید قبول کنیم که این تیم ضعف‌هایی نیز داشت که امیدوارم دوستداران واقعی پاس بدون حب و بغض و جاه‌طلبی و ماهی‌گرفتن از آب گل‌آلود به آن بپردازند و مدیران پاس نیز با جان و دل انتقادات را بپذیرند.

نویسنده: سلیمان رحیمی

• < قبلی
• بعدی >