این دیوار غیرقابل عبور نیست!

اگرچه در ماه های اخیر مسائلی چون نداشتن اردوهای آماده سازی خوب تیم ملی را آزار داده اما تیمی که کارلوس بریتو لئال کی‌روش روانه بزرگترین رویداد فوتبالی آسیا کرده بدون تردید یکی از شانس های اصلی کسب عنوان قهرمانی است.

به گزارش "همدان فوتبال"، کی‌روش این روزها بهتر از هرکسی به این مسئله واقف است که فقط کسب عنوان قهرمانی در آسیا می‌تواند ویترین افتخاراتش در فوتبال ایران را تکمیل کند.

او مثل خیلی از روزها که ساکن ایران بوده دوباره در تیررس انتقادات برخی از کج اندیشان فوتبال کشور قرار گرفته و برخی از آقایان تا جایی حواشی خود را پرورش داده اند که کی‌روش فقط با رساندن تیم ملی به جمع چهار تیم برتر قاره کهن می تواند جایی در نیمکت تیم ملی داشته باشد.

ما و خیلی از مردم به کی‌روش و تفکراتش مدیون هستیم. مردی که تیم ملی را از بحرانی که در آن دست و پا می زد نجات داد و از آن تیم خاورمیانه ای، بازیکنانی ساخت که آن عملکرد درخشان را در جام جهانی به منصه ظهور گذاشتند.

حالا بازهم در آستانه یک رویداد مهم خیلی ها برای کی‌روش شروع به حاشیه سازی کرده و دنبال این هستند تا از آب گل آلود ماهی شکار کنند. سرمربی تیم ملی اما این روزها ذهن خود را معطوف به تیمی کرده که به اعتقاد خیلی ها در آسیا بهترین است.

اگر فلش‌بکی کوتاه به یک ماه قبل بزنیم خیلی ساده به این نکته پی خواهیم برد که جدول ماهیانه فیفا و بسیاری از کارشناسان مستطیل سبز، تیم کی‌روش را در آسیا برترین و بالاتر از غول هایی چون استرالیا و ژاپن دانسته و حتی امروز هم بر عقیده خود پافشاری دارند.

این موفقیت اما مرهون تفکرات خوب مرد پرتغالی تیم ملی است. مربی دوست داشتنی سرزمین آفتاب‌های دلپذیر از همان روزهای نخست که گام به ایران گذاشت روی نکاتی کار کرد که خیلی ها منتقد آن بودند. این شیوه اما بازدهی خود را در برزیل نشان داد و شاید شکل کامل تر آن در جام ملت های آسیا به کار تیم ملی بیاید.

دفاع منسجم و غیر قابل عبور تیم ملی در برابر رقبای کوچک و بزرگ! در واقع تیم کی‌روش زمانی بهترین عملکرد را به نمایش می گذارد که توپ در اختیار حریف است. این شیوه بارها و بارها گره از کار تیم ملی باز کرده و نتایجی که ایران با کارلوس کی‌روش در سال های اخیر کسب کرده به خوبی گواه این مدعاست.

سرمربی تیم ملی با تکیه بر همین سبک و سیاق ایران را به جمع 32 تیم برتر دنیا در آوردگاه جام جهانی رساند و جالب تر اینکه بلیط حضور در برزیل زمانی برای کی‌روش و شاگردانش رزرو شد که این تیم در مرحله مقدماتی جام جهانی کمترین گل خورده در میان تمامی تیم های دنیا را به نام خود ثبت کرد.

این یعنی یک آمار خیره کننده برای تیمی که تا همین چند سال پیش به زنگ تفریح خیلی از تیم های شرقی و عربی قاره کهن تبدیل شده بود! نمایش خوب شاگردان کارلوس کی‌روش در جام جهانی 2014 برزیل اما تداوم داشت و اتفاقا سربازان تیم ملی ایران در برزیل بدون هراس از نام و آوازه بازیکنان حریف، کار خوب خود در تاکتیک مدنظر کی‌روش را تکمیل کردند، تاجایی که فقط جادوگری مثل لیونل مسی توانست نوار کلین شیت های تیم ملی را پاره کند.

اما وقتی به آمار نگاهی کوتاه می اندازیم خیلی زود به این نکته پی خواهیم برد که راز موفقیت این تفکر کی‌روش یعنی همان خوب دفاع کردن چیزی فراتر از دوندگی بی امان بازیکنان و جنگندگی بالای آن‌هاست.

در سیستم مدنظر کارلوس کی‌روش جدا از دو بازیکن میانی خط دفاع، مثلث آندرانیک تیموریان، جواد نکونام و اشکان دژاگه وظایف خطیر و سنگینی را عهده دار هستند. در این سیستم ماشین دفاعی تیم ملی، کار پرس و توپ گیری را خیلی دورتر از دروازه خودی و از خط حمله حریف آغاز می کند و در درصد بالایی از صحنه ها همواره این حربه به کمک تیم ملی آمده است.

سینیور به سیستم 1-4-1-4 اعتقاد خاصی دارد. در این سیستم کی روش روی بازیسازی رهبر تیم ملی یعنی جواد نکونام حساب ویژه ای باز می کند و در کنار او به دوندگی هافبک هایی چون مهرداد پولادی، احسان حاج صفی، خسرو حیدری و حتی مسعود شجاعی دل می بندد تا تفکراتش در زمین اجرا و نسخه رقبا پیچیده شود. البته در سیستم مدنظر کی روش نفرات سازمان دفاعی تیم ملی به خوبی نقش خود را ایفا می کنند.

لایه دفاعی سیال تیم ملی در طول 90 دقیقه به درستی وظایف خود را انجام و بازیکنانی چون امیرحسین صادقی و سیدجلال حسینی آنقدر خوب کار می کنند که در حال حاضر کمتر مهاجمی در آسیا قادر به عبور از این مردان است. اما از غیبت پژمان منتظری در جام ملت ها نباید به سادگی گذشت. بازیکنی که اصرارش به بازیسازی از دفاع در بسیاری از صحنه ها چه در تیم ملی و چه در باشگاه هایی که توپ زده نسخه شفا بخش بوده و چه بسیار صحنه هایی بوده اند که با بازیسازی پزمان ختم به خیر شده است!

در غیاب او اما کار صادقی و حسینی سخت تر می شود و آن طور که به نظر می آید وریا غفوری مهره مدنظر کی‌روش برای حضور در سمت راست خط دفاعی است.

کمی جلوتر در خط میانی کی‌روش هندسه ای پیچیده ایجاد کرده که در آن آندرانیک تیموریان نقش اساسی را ایفا می کند. سامورایی فوتبال ایران تقریبا در تمامی نبردهای تن به تن بی نقص و موفق ظاهر می شود و اجازه هنرنمایی به رقبا را نمی دهد. آندو اما بیشتر در به کار انداختن سمت چپ حریف تبحر دارد و بسیاری از بازی های تدارکاتی تیم ملی در سال های اخیر این واقعیت را به اثبات رسانده که سمت چپ دفاعی تیم ملی پرکار تر از جناح راست بوده است.

تیم های حریف ایران به خوبی به این مسئله واقف هستند که عبور از سمت راست تیم ملی با توجه به میل آندو به حضور در این جناح دشوار و تقریبا محال است، از همین رو حمله ها بیشتر از جناح چپ برنامه‌ریزی می شود. در این سمت اما مهرداد پولادی و احسان حاج صفی حضور دارند که با داشتن آن ها خیال کی روش راحت است.

در سیستم به اصطلاح اتوبوسی کی‌روش با عملکرد درخشان دو بازیکن میانی خط دفاع و همچنین نمایش خوب بازیکنان کناری، کار حراست از دروازه به خوبی صورت می گیرد تا این گونه خیال مردمی که چشم امید به این تیم دوخته اند کمی از بابت دروازه خودی آسوده باشد.

مرد پرتغالی تیم ملی در دفاع دیواری ساخته که حداقل در آسیا کمتر تیمی می تواند آن را بشکند. در این سیستم اما باید به دو نکته اساسی نیز اشاره کرد:

نخست آنکه با اجرایی شدن تفکرات کی‌روش در زمین، خطاها در دورترین نقطه از دروازه تیم ملی رخ می‌دهد و نگاهی به بازی های تیم ملی در جام جهانی و حتی مسابقات تدارکاتی قبل از جام ملت ها این واقعیت را به خوبی اثبات می کند.

شاید تنها بازیکنی که در اطراف محوطه جریمه خودی اجازه خطا کردن دارد جواد نکونام است. نکونام در تیم کی‌روش آنقدر تاثیرگذار است که غیبت او هشت کی روش را در گرو 9 می کند! بازیکنی که از زمان جدایی او از استقلال تهران، آمار گل های خورده این تیم در این فصل از رقابت های لیگ برتر باشگاه های کشور به طرز چشمگیری بالا رفته است.

نکته دوم درخصوص این سیستم میل به حرکات هجومی احسان حاج صفی از جناح چپ است. در مواقعی که تیم ملی در حمله به سر می برد مهرداد پولادی کمتر خود را به زمین حریف می رساند و وظیفه ارسال از جناحین و همچنین حضور در حمله بر عهده حاج صفی است. در این صحنه ها پولادی باید در زمین خودی باقی مانده و مراقب ضدحملات سرعتی حریف باشد.

تیم کی‌روش اما هر چقدر در خط دفاع خوب ظاهر می شود و رقبا را ناامید می کند در خط حمله نمایشی دور از تصور ارائه می دهد. ایران در خط حمله هنوز مثل یک تیم خاورمیانه ای ظاهر می شود که در حملات به جابجایی های محله ای و ساده دل بسته و خیلی حرف برای گفتن ندارد.

تاکتیک های هجومی تیم ملی به ترفندهای ساده در ضربات ایستگاهی خلاصه می شود که جمع و جور کردن چنین صحنه هایی حتی برای تیم های ساده گروه چون امارات و بحرین نمی تواند اذیت کننده باشد.

دغدغه اصلی این روزهای کی‌روش درست به خط حمله معطوف شده است. جایی که شاید با حضور مردان بزرگی چون سردار آزمون، رضا قوچان نژاد، علیرضا جهانبخش و اشکان دژاگه نباید هیچ جای نگرانی باقی می گذاشت امروز به پاشنه آشیل تیم ملی تبدیل شده و شاید خیلی از فوتبالدوستان نگران حملات تیمی هستند که زهردار نیست و نمی تواند خط و نشانی جدی برای رقبا به حساب بیاید.

به هرحال تیم ملی فوتبال ایران با دفاع خوبش و حمله نه چندان امیدوارکننده اش گام به بزرگترین رویداد فوتبالی قاره کهن می گذارد. جایی که خیلی ها امیدوار هستند جام چهارم قهرمانی برای تیم ملی کشورمان بر دستان کاپیتان نکونام رویت شود. اتفاقی که شاید دور از دسترس نباشد.

یادداشت: حامد صیفی

• < قبلی
• بعدی >