امشب 75 میلیون دل برای شما می‌تپد؛
آسمان آبی و سپید را به خون بکشید!
- توضیحات
- نمایش از شنبه, 31 خرداد 1393 13:51
- دسته: تحلیل و نقد
- بازدید: 900
گویی همین چند شب پیش بود که در شب قرعه کشی جام جهانی 2014 برزیل نام تیم ملی کشورمان را کنار نام آرژانتین بزرگ دیدیم.
صادقانه بگویم، احساس هیجان و اضطراب در وجودمان موج می‌زد و از همان شب منتظر سوت آغاز بزرگترین دیدارمان در جام جهانی بودیم.
احساس مقابله ملی پوشان ما با بزرگانی مانند مسی، دی‌ماریا، آگوئرو، ماسکرانو و ... حسی فوق العاده و نو بود.
ما ایرانی‌ها متخصص به چالش کشیدن دسته جمعی یک پدیده هستیم؛ گواه این ماجرا هم حملات عجییب و غریبمان به صفحات اجتماعی این و آن است!
از همان روزها هم شوخی‌هایمان برای این دیدار آغاز شد و هاشم بیگ‌زاده و مسی محور اصلی این شوخی‌ها بودند.
یک بار به صفحه اجتماعی مسی حمله کردیم و انواع و اقسام توهین ها را نثارش کردیم؛ پس از این اتفاقات بود که مسی گفت: می‌خواهم بهترین بازی خود را مقابل ایران به نمایش بگذارم!
بعد جمشید مشایخی را برای عذرخواهی از لئو جلو فرستادیم و پس از آن یک بار دیگر به صحفه اجتماعی مسی حمله کردیم تا از او عذرخواهی کنیم!
بازی‌های تدارکاتی ما به دلیل مشکلات مالی فدراسیون با تیم‌های بزرگ انجام نشد و ما ماندیم و گینه، بلاروس، مونتنگرو، آنگولا و ترنیدادوتوباگو!
بسیاری از کارشناسان داخلی و خارجی ایران را تیم از پیش باخته مقابل آرژانتین می‌دانند و عده‌ای هم معتقدند که اگر ایران با برنامه بازی کند، می‌تواند مقابل آرژانتین شگفتی‌ساز شود.
اما مهم‌ترین نکته این است که ایران بازی با کیفیتی از خود به نمایش بگذارد تا حتی اگر مقابل آرژانتین باختیم، کارشناسان با احترام از فوتبال ایران یاد کنند.
دیدار با آرژانتین بسیار سخت است اما نباید به برد یا باخت در این دیدار فکر کرد؛ بگذارید امشب از بازی شما نهایت لذت را ببریم و این نکته را به یاد داشته باشید که پس از دیدار با آرژانتین بزرگ یک دیدار دیگر برای خلق شگفتی و تاریخ‌سازی فرصت داریم.
امشب در خانه‌ها می‌نشینیم و به جای رنگ کردن صورت‌هایمان، قلب‌هایمان را رنگ می‌کنیم...
امشب اگر گل بزنید، صدای فریاد تمام ایرانیان دنیا به برزیل خواهد رسید و ورزشگاه مينه‌رائو را خواهد لرزاند...
امشب می‌خواهیم پس از 90 ایستاده برایتان دست بزنیم و به احترام‌تان کلاه از سر برداریم!
یوزهای پارسی این بار نوبت شماست! آسمان سپید و آبی را به خون بکشید...
نویسنده: روزبه کاظمی