ناگفته هاي بهرام يدي از ناملايمات
بیشتر ضربه را از اعتماد کورکورانه به كادر فني و بازيكنان بومي خوردم!
- توضیحات
- نمایش از شنبه, 16 فروردين 1393 12:19
- دسته: تحلیل و نقد
- بازدید: 1359
بهرام يدي مديرعامل الوند همدان پس از مسجل شدن سقوط تيمش به ليگ دسته دو كشور اقدام به مطرح كردن ناگفته‌هايي كرد كه نشان از ناملايمتي هاي صورت گرفته به وي در اين ماه ها بود كه این ناگفته ها را به قلم وی در زير مي خوانيد:
روزی که تیم پاس نوین را تحویل گرفتیم قصد و نیت ما به رخ کشیدن توان و بضاعت همدان در عرصه فوتبال کشور بود.
به دلیل آنکه تفکرات من به شخصیت بازیکنان هم دوره خودم و سالهای قبل و بعد از آن یعنی بین سالهای 1340 تا 1370 نزدیک بود با این دید و تفکر تصمیم گرفتم با تمام توان شرایطی را فراهم نمایم که به نیروهای بومی فرصت لازم داده شود و توان فنی بازیکنان و مربیان این خطه به فوتبال کشور اثبات شود
فرصتی که شاید در گذشته نه چندان دور بایستی به فوتبال همدان داده می شد ولی صورت نگرفت.
همان طور که در همان سال اول تیم داری مشاهده شد به دلیل ایجاد فضایی متفاوت از گذشته و استفاده از روشی جدید تیم با اقتدار هم در نیم فصل اول و هم در پایان فصل قهرمان شد و به لیگ دسته یک فوتبال کشور صعود نمود.
به یاد دارم که بسیاری از دوستان و پیشکسوتان در همان روزهای اول از من انتقاد کردند و به من یاد آور شدند که با توجه به فضای بسته همدان سرمایه گذاری در فوتبال همدان بسیار سخت و دشوار است و بسیاری از سرمایه داران همدانی از سرمایه گذاری در همدان اجتناب کرده و عطای سرمایه گذاری در همدان را به لقایش بخشیده اند و بیشتر سرمایه گذاران همدان در استانهای دیگر به راحتی سرمایه گذاری می کنند.
بنده در آن زمان در جواب این عزیزان با صراحت اعلام کردم که به دلیل همین تفکرات بسته و پوسیده همدان نتوانسته در عرصه اقتصادی و ورزشی حرفی برای گفتن داشته باشد و بهتر است تفکرات پوسیده خود را کنار بگذارید و تعصب خود را به زادگاهمان همدان نشان دهیم.
در همان ابتدا شخصا اعتقاد داشتم با توجه به اینکه همدان هیچ گونه ای سهمی از اقتصاد و صنعت کشور در اختیار ندارد و فوتبال کشور نیز در انحصار استانهای چون اصفهان ؛ اهواز ، کرمان و می باشد و این استانها از نفت ، مس ، آهن و معدن بهره می گیرند وارد عرصه تیم داری شدم تا شرایطی فراهم گردد که با بستر سازی مناسب و ایجاد زیر ساخت های لازم برای درآمدزایی در همه رشته ای ورزشی که جوانان همدانی صاحب مدال و جایگاه هستند بتوان خلع بزرگ نبود حامیان مالی و کارخانه های صنعتی را جبران نمود اما متاسفانه امروز به این نتیبجه رسیدم که تفکرات آن عزیزان بسیار به واقعیت نزدیک بود.
سه سال با تمام توان و قدرت از تیم حمایت کردم و بارها در این مدت سنگ کادر فنی و بازیکنان بومی را به سینه زدم و به خاطر آنان مقابل بسیاری از دوستان و دشمنان ایستادم و خیلی حرف ها و طعنه ها شنیدم.
در مدت سی سالی که شرکت ساختمانی داشتم و با هزاران کارگر و کارفرما در ارتباط بودم آنقدر سختی نکشیدم که در این مدت سه سال سختی کشیدم.
از هیچ هزینه ای برای موفقیت الوند فرو گذار نبودم شاید گفتن نداشته باشد ولی علارغم تورم شدید در سالیان اخیر در این مدت بهترین هتل ها برای اسکان تیم گرفته شد تیم با بهترین اتوبوس ها و هواپیماها مسیرهای بیرون شهر را طی نمود، بهترین مواد غذایی را برای بازیکنان و کادر در در نظر گرفتیم، متنوع ترین و با کیفیت ترین البسه ورزشی در اختیار کادر فنی و بازیکنان قرار گرفت و حتی در شب های که در شهر همدان فردایش بازی داشتیم هتل پارسیان آزادی برای اسکان تیم در نظر گرفته شد تا بازیکنان با آرامش راهی میدان مسابقه شوند.
خودم به شخصه در تمام مسابقات و اکثر تمرینات حضور داشتم بارها با وسیله شخصی شبانه در سرما و یخبندان مسیرهای طولانی را پیمودم تا در کنار تیم باشم.
همواره پشتیان بازیکنان و کادر فنی بودم و به آنان شخصیت دادم و هر کسی غیر منصفانه به نقد از تیم پرداخت با قدرت جلویش ایستادم.
به راستی این همه هزینه برای چه بود و چه منفعتی برای مالک باشگاه داشت؟
مگر جز بر هم زدن آرامش من و خانواده ام چیزی دیگری نیز برای من داشت؟
مگر چه درآمدی باشگاه داشت که چنین نظر تنگی های را باید می دیدم ؟
گاهی وقت ها خودم هم شک می کردم که مگر من در مقابل حس ناسیونالیستی خود به شهرم و ایجاد شور و نشاط به جامعه چیز دیگری خواسته ام که باید مستحق چنین رفتارهای ناشایستی باشم؟
مگر هر فردی به شهر خود تعصب داشته باشد باید چنین مافیایی برای از بین بردنش ایجاد شود و او را از بین ببرند؟
بازی نکردن، قهر کردن، غیبت های مکرر بر سر تمرین مسابقه و تمرین ........آخر کجای دنیا چنین چیزهای مرسوم است؟
آقای مربی و بازیکن کجای دنیا قرارداد امضا می کنند و بعدش هر طور خواستند عمل می کنند؟
درد آورتر زمانی است که حضور بازیکن در سر تمرین و مسابقه بسیار حایز اهمیت باشد ولی بازیکن که مدعی حرفه ای بودن دارد خود را به مصدومیت واهی می زند.
حال در پایان صحبتی با کادر فنی و بازیکنان بومی تیم دارم:
امسال بیشتر ضربه را از اعتماد کورکورانه به شما خوردم و متضرر شدم و ولی مطمن باشید تنها من نبودم که ضرر کردم بلکه احساسات یک شهر آسیب دید و کاخ آرزوهای جوانان این شهر فرو ریخت و همه و همه حتی خود شما از این مساله صدمه خواهند دید و از بازیکن گرفته تا کادر بومی و حتی باشگاههای این شهر نیز صدمه می بینند.
شما فکر کردید وقتی در اعتصاب برای پول با عده ای فرصت طلب همراه شدید من را شکستید؟ نه به والله قسم این خود شما بودید که شکست خوردید شما با این کار خود شهر و غرور و تعصب هواداران را شکستید.
شما کاری کردی که خیلی از دشمنان دوست نما به من پوزخند بزنند.
شما خواسته یا ناخواسته آب در آسیاب کسانی ریختید که با تمام توان برای نتیجه نگرفتن تیم هم قسم شده بودند.
غافل از آنکه اگر هر بلایی بر سر شهر یا کشوری می آید فقط از داخل خود آن شهر یا کشور بوده است.
متاسفانه کادر فنی و بازیکنان بومی بسیار زود اشباع شدند و فقط به درآمدو منافع خودشان فکر کردند انگار سالهای فوتبالی آنان به پایان رسیده و فقط امسال فرصت برای کسب درآمد دارند و آقایان بدانید متاسفانه هیچ وقت نخواستید در جهت پیشرفت ورزش حرفه ای شهر خود گام بردارید.
تمام ناراحتی من از شما نیروهای بومی است چون انتظار داشتم وقتی دو نفر غریبه برای پول بقیه را تحریک می کند شما بومی ها جلویشان می ایستادید.
متاسفانه بسیاری از شما تنها شعار الوند تیم خودمان است را دادید ولی در عمل .....
حرف های بسیاری دارم لیکن تنها به این مطالب بسنده می کنم و در آخر این ضرب المثل قدیمی را یادآور می شوم که از ماست که بر ماست.
در پایان از حمایت استاندار محترم مهندس نیکبخت و دستگاه ورزش استان بویژه آقای افتخاری و همه مسولان، رسانه ها، هواداران و مردم خونگرم استان که طی سه سال اخیر حامی الوند بوده اند مراتب تقدیر و تشکر خود را اعلام می دارم.
بهرام یدی، مدیر عامل باشگاه الوند
نظرات
فید آر اس اس برای نظرات به این ارسال