توزيع عادلانه بیت المال!
كوچه پس کوچه های چندهزار تومانی در مقابل هزینه های میلیاردی پاس
- توضیحات
- نمایش از سه شنبه, 18 تیر 1392 17:06
- دسته: تحلیل و نقد
- بازدید: 1422
کسی شکم گرسنه برخی خانه های کاغذی حاشیه شهر را یادش نبود، کسی نوای سوزناک ساز نوجوانی را در خیابان های شهر را نشنید که برای 500 تومان سازها را برای ثانیه ای لذت عابران کوک می کرد، کسی چشمان معصوم كودك نحيفي كه در گدایی مادرش در خیابان مزه مزه های کودکی را که ساندوویچ می خورد را ندید، کسي درد بیماری که پول نداشت را ندید، كسي حال بيماران صعب‌العلاجي را كه در عمرشان هيچ پزشكي را از نزديك نديده بودند درك نكرد... كسي اينها را نديد، وقتي هزینه های میلیاردی خرج بازیکنانی شد که آمدند و از عشق، تعصب و علاقه و معنویات گفتند!! اما خوردند و رفتند!!! کسی هم سراغی نگرفت که آخر چرا؟
به گزارش "همدان فوتبال"، اين شايد توزيع عادلانه بیت المال باشد؛ اينكه با صرف جوهرهای یک روانویس قراردادهای چند ده و حتی صدمیلیونی امضا شود با بازیکنی که حتی وزنشان به اندازه همان مقدار پول نیست، آخر کجایش منفعت است، ثواب است، لذت است، مقوله اجتماعی است!.
اينكه این هزینه های میلیاردی صرف می شود اما یکی دو زمین درست و حسابی، آنهم از نوع خاکی تملک نمی شود تا این بچه های نگون بخت حاشیه شهر بتوانند از حداقل تفریحات سالم برخوردار باشند.
اينكه فوتبال بزرگترین لذت ورزش امروزی است اما باید ميليون‌ها تومان خرجش شود تا مثلا فلان فوتبالیست ناکجا آباد سفر تفریحی در فوتبال همدان داشته باشد و برای دقایقی بازی کردن میلیون ها به جیب بزند و برود و یک فوتبالیست محلات در آرزوی گرفتن یک کفش چند هزار تومانی باشد که قرار است متولیان فوتبال محلات به او بدهند.
این روزها قراردادهای چند صد میلیونی بازیکنان پاس در آسمان فوتبال همدان برق می زند، می درخشد، چنان كه چشمان بهت‌زده كودك گرسنه‌اي كه تا آستانه مرگ به مادرش زل زده، اما پاسخي نمي‌گيرد!
با این قراردادهای میلیونی چند مستضعف را مي‌شود سير كرد؟ چند جوان دم بخت را می توان جهیزیه داد، چند مریض بی پول را می توان درمان کرد، چند جوان بیکار را می توان کار داد، چه اهميتي دارد؟
از آنجا و آنجاها می آیند و میلیون ها تومان مي‌گيرند تا با توپ برقصند؛ به اصلاح سرگرم کنند... البته در فوتبال کیلویی هم هرچقدر پول بدی، بازی می کنند!! بدهی های میلیاردی تیمی که هر کسی را به فکر فرو می برد. میلیارد!؟ اکبر واکسی می گفت این میلیارد که میگن چند تا صفر دارد!
صدالبته؛ اینجا برخی عاشق فوتبالند. این برخی ها سراغ بدهی ها نمی روند، با گرفتن یک لباس پاس هم قانع اند اما اینجا کسی نمی پرسد آن فلان خانمی که برای 300 هزار تومان هزینه درمانی پدرش در اتاق به اتاق استانداری همدان چرخید و این چرخش توان گام برداشتن را از او گرفت تا به این نتیجه برسد که ابتدا باید درخواست کتبی بدهد بعد شاید فکری به حالش شود.
آیا شهدای گرانقدری که گفته می شود تیم پاس به این عزیزان هدیه شده، اگر بودند با پرداخت این رقم های نجومی رضایت داشتند. پرداخت بی رویه این هزینه های میلیونی از بیت المال را پسند می کردند.
آری، از این بیت المال می توان جیب این بازیکنان غیر بومی را پر کرد بدون اینکه یادشان باشد در این حاشیه شهر هزاران بازیکن برای یک دست جوراب و ساق بند ورزشی در زمین خاکی جولان می دهند بدون آنکه از خطرات این فوتبال فیزیکی هراس داشته باشند. البته همان مسوول با اهدای قراردادهای میلیونی برایش مهم نیست که چندصد جوان منتظر دریافت تسهیلات حداقلی هستند. چند نفر ديگر از جوانان فوتبالیست محلات همین شهر كه اکنون در صف کارگری هستند اما سرنوشت آنان را در مسير پاس قرار نداد.
اینجا، این ها عاشق پول بیت المال هستند. این پول هم فراوان است. مدیریت هزینه آمده که اینگونه صرفش کند. ربطی ندارد که پول پاس برای جوانان همین شهر هزینه شود!
اصلا چرا سراغ کارمندان را نمی گیریم. آقایی که با فوق لیسانس حداکثر یک میلیون و 500 هزار تومان دریافتی ماهیانه اش هست. مثلا درآمد سالیانه اش می شود 18 میلیون تومان و در مدت 30 سال خدمت به 540 میلیون تومان می رسد. حال اینکه یک بازیکن فوتبال آن هم از نوع درجه دو و سه این درآمد را خالص در دو فصل می گیرد.
حالا بازهم بگوییم، پاس، فوتبال... ما با کلیات تیمداری در فوتبال مخالف نیستیم. این هزینه های جاری هست که دلخورمان می کند. 5/5 میلیاردتومان بدهی!!! آخر انصاف کجا رفته. هر روز هم که به صف طلبکاران پاس افزوده می شود آن وقت آقای مدیرعامل درخواست میلیاردها تومان پول دیگر را می کند.
آقای استاندار، تا کی قرار هست این هزینه های میلیاردی بدهی های چند برابر را به استان تحمیل کند. اگر قرار است هزینه هم شود چرا به جیب همدانی ها نرود. چرا عده ای از این شهر و آن شهر آمده اند که جیب هایشان را پر کنند و بروند. آقا به خدا بس است...
نظرات
اینجور باشه برا هیچ شهری تو ایران داشتن تیم تو لیگ برتر صرفه اقتصادی نداره.
میدونم الان میگید که وقتی تیم باید داشته باشیم که کارخونه و...داشته باشیم و...
اما اینو بدونید.
فقط شادی که یه برد پاس تو دل بچه ها ونوجوانای همدان ایجاد میکنه رو با میلیاردها تومن سرمایه گزاری تو قسمتای دیگه نمیشه بدست آورد.
مطمئن باش اگه این پول برا این فوتبال شهرمون هم خرج نشه یک ریالش تو جیب من و شما نمیره پس همون بهتر که تو فوتبالمون هزینه شه و همین داشتن تیم تو لیگ برتر از هزار جنبه میتونه باعث مطرح شدن اسم همدان تو کشور و باعث خیر و برکت زیادی خواهد شد.
فید آر اس اس برای نظرات به این ارسال