الوند، پایانی با شکوه
- توضیحات
- نمایش از چهارشنبه, 04 ارديبهشت 1392 19:39
- دسته: تحلیل و نقد
- بازدید: 1290
فصل اخیر لیگ دسته اول به پایان رسیده اگر چه دو دیدار رفت و برگشت مرحله پلی آف و مسابقه فینال این رقابت ها هنوز برگزار نشده است.
تلاش ۲۸ تیم در قالب ۲ گروه ۱۴ تیمی تا این جای کار منجر به صعود مستقیم ۲ تیم تبریزی گسترش فولاد و شهرداری شده و اگر چه جنجال های مربوط به احتمال تبانی همه چیز را تحت تاثیر قرار داده با این حال قرار است هر روز طی مطالبی دنباله دار فصل پشت سر گذاشته شده از زاویه های گوناگون مورد واکاوی اجمالی قرار بگیرد. برای شروع نگاهی خواهیم داشت به عملکرد ۷ تیم بالای جدول گروه الف و در ادامه نیز این روند را در مورد سایر تیم ها ادامه خواهیم داد.
*گسترش فولاد؛ صعود زودهنگام
این تیم تازه تاسیس تبریزی با برخورداری از پتانسیل های مالی مناسب توانست ره چندین ساله را خیلی زودتر طی کند و در نهایت طی فصل گذشته لیگ برتری شود هر چند از همین ابتدای کار شایعاتی در مورد احتمال فروش امتیازش هم به گوش می رسد. مثلا گفته می شود در صورت سقوط ذوب آهن از لیگ برتر، امتیاز فولادی ها، آهنی می شود شبیه کاری که فولاد خوستان با فولاد سپاهان نوین کرد که البته بحث حضور یا عدم حضور گسترش فولاد در لیگ برتر به نوعی تحت تاثیر برخی رویدادهای سیاسی آینده هم هست تا چه پیش آید! این تیم با هدایت رسول خطیبی توانست حتی پیش از پایان فصل لیگ برتری شدن خودش را قطعی کند و در واقع اولین تیم صعود کننده لقب بگیرد. گسترش در فصل گذشته از خط حمله قدرتمندی برخوردار بود که توانست با اتکا بر همین مساله و به ثمر رساندن ۴۴ گل زده امتیازات حساسی را به حساب خودش واریز کند !
* مس سرچشمه؛ در انتظار پلی آف
مسی ها که در لیگ برتر یازدهم به ضرب و زور مجری کرمانی الاصل برنامه ۹۰ موفق شدند قانون ممنوعیت حضور دو تیم از یک مجموعه را دور بزنند، همان فصل با اصغر شرفی سقوط کردند تا تلاشی دوباره داشته باشند. این تیم با ۱۵ گل خورده اگر چه بهترین خط دفاع گروه الف را داشت اما در خط حمله نتوانست به اندازه گسترش فولاد موفق ظاهر شود. در ادامه به لطف پیروزی در بازی آخر و شکست نفت مسجد سلیمان در نهایت دوم شد تا در روزهای آینده با تیم دوم گروه ب یعنی استقلال خوزستان در مرحله پلی آف رو در رو شود. پس باید گفت کار برای سرچشمه ای ها و مربی این تیم داود مهابادی هنوز تمام نشده است.
* نفت مسجد سلیمان؛ سکته در گام آخر!
دونده دوی ماراتنی را در نظر بگیرید که تا یک قدمی خط پایان رسیده اما همان گام آخر کم می آورد و سکته می کند! حکایت نماینده مسجد سلیمان هم همین بود. این تیم پرطرفدار گزینه اصلی حضور در مرحله پلی آف بود اما دیدار آخر را به گل گهر سیرجان آن هم در خانه باخت تا فصل را با کابوسی تمام عیار به پایان برساند. نفت ۴۵ امتیازی در صورت پیروزی می توانست بالاتر از مس سرچشمه ۴۷ امتیازی قرار بگیرد و حالا حریف استقلال خوزستان در مرحله پلی آف باشد.
* الوند همدان؛ پایان باشکوه
همه ارزش الوند به اینست که این تیم را می توان نماینده واقعی همدان در فوتبال کشور دانست. تیمی که از دل همین استان جوشیده و بالا آمده و مثل پاس حاصل یک انتقال مسخره و غیرکارشناسی نیست! الوندی ها اگر چه از صعود باز ماندند اما در مجموع عملکرد قابل دفاعی داشتند و در بازی آخر هم با پیروزی خانگی مقابل گسترش فولاد صدرنشین پایان باشکوهی داشتند.
*گل گهر سیرجان؛ نفت مهار کن
سیرجانی ها اگر چه هنوز نتوانسته اند تیم شهرشان را در لیگ برتر ببینند اما حضور آبرومندانه این تیم در مسابقات فصل جاری می تواند سکوی مناسبی برای موفقیت های آینده گل گهر باشد. نقش کلیدی گل گهر در هفته آخر باز می گردد به بازی جوانمردانه این تیم مقابل نفت مسجد سلیمان به نحوی که بردن نفت در مسجد سلیمان همانا و باز ماندن این تیم از صعود به مرحله پلی آف همان.
*ابومسلم؛ سال های دور از لیگ برتر
بدون شک ابومسلم جزو تیم هایی است که جای خالی اش در لیگ برتر بدجوری توی ذوق می زند اما این تیم باز هم دستش از صعود کوتاه ماند تا جایی که حتی هادی برگی زر هم نتواند تیم شهرش را به لیگ برتر باز گرداند. حکایت ابومسلم و دوری این تیم از لیگ برتر حالا دارد به نحوی شبیه دوری چندین ساله تراکتورسازی از سطح اول فوتبال کشور می شود چیزی که آن سال ها حق فوتبال دوستان تبریزی نبود و حالا هم قطعا لیاقت مشهدی های پرشور نیست.
* سنگ آهن بافق؛ در کمرکش جدول
آخرین حضور استان یزد در لیگ برتر باز می گردد به تیمی که شهید قندی نام گرفت و با سرمربیگری مجید جلالی سقوط کرد تا پس از آن یزدی های هنوز که هنوز است نماینده ای در لیگ برتر نداشته باشند. سنگ آهن البته این فصل با جذب یک مربی اسمی مثل فیروز کریمی چنین اندیشه ای را در سر می پروراند اگر چه در نهایت این افشین پیروانی بود که مسولیت فنی تیم را بر عهده گرفت و دست آخر هم نتیجه ای بهتر از حضور سنگ آهن در کمرکش جدول نگرفت. بزرگترین نقطه ضعف سنگ آهن از منظر فنی این بود که هر چه قدر خوب گل می زد در عوض خوب هم گل می خورد و پیروانی و شاهرودی تا پایان کار هم نتوانستند این معضل را حل کنند.