مدیرعامل پاس، رفیق دیروز، مغضوب امروز!

بنا به صد بهانه نمی شود بهرام یدی را دوست داشت. بهانه هایی که بهرام یدی رفیق دیروز فوتبالی های همدان را به مغضوب ترین فرد این روزهای فوتبال استان تبدیل کرده است.

به گزارش "همدان فوتبال"، بهرام یدی تا همین یکسال قبل گل سرسبد فوتبال همدان خوانده میشد. همان به قول برخی بساز و بفروشی که سر از فوتبال درآورد اما کسی این سووال را نکرد که سرمایه داری که صاحب سرمایه میلیونی و حتی میلیاردی بود چرا قبول کرد پیکر نیمه جان پاس جوان آن زمان را نجات دهد.

همان فردی که قبل از ورود به عرصه مدیریت فوتبال حرفه ای، مسوولیت کمیته پیشکسوتان فوتبال را برعهده داشت و سال ها در میادین فوتبال، دو ومیدانی و ... سرد و گرم ورزش را چشید.

شاید بارها پله های هیات فوتبال را به عنوان بدترین مکان در زمان خاطره فوتبالی خود تداعی کند و اینکه چطور به خواهش رضا طلایی منش تن داد تا پاس جوان زمین گیر شده را باردیگر سرپا نگه دارد!

هر چند در اداره تیم الوند از جیب هزینه کرد و استان همدان کمک حالش شد اما هرچه بود از مجاری قانون بود و با صدها مشکل الوند را سه سال در عرصه حرفه ای فوتبال مدیریت کرد و هر از گاهی هم که انتظار داشت یک جعبه شیرینی ناقابل از سوی همان رفقا به پاس خدمات و زحماتش برای این تیم آورده شود، دریغ از لطف دوستان!

الوند پس از سه سال حمایت از جیب شخصی بهرام یدی که برخی معتقدند همراه با کمک های مالی استان شد، در شرایط سخت مالی قرار گرفت چرا که در این واپسین ماه ها کسی حاضر نشد در کنار یدی نقش آفرینی کند چرا که خرج کردن در فوتبال که مانند قیف می ماند، کار هرکسب نیست.

حتی آنهایی که مدعی بودند الوند قلک پرپولی برای شخص بهرام یدی بود هم این شهامت را پیدا نکردند که در عمل ورود پیدا کنند و تیمی که بهرام خان دیگر طاق حمایتش را نداشت را عهده دار شوند و به قولی همان راهی که مدعی بودند می شود از آن درآمد حاصل کرد و از استان کمک گرفت را در پیش بگیرند.

اما از قضا بخش اعظمی از این ادعاها شایعه سازی به قصد زمین زدن تیمی بود که فرصت ورود را به همه نداد تا بسان الوند حیات خلوتی برای آمد و رفت عده ای شود!

بهرام یدی با اینکه بارها اصرار بر فروش تیم الوند به خارج از استان را داشت، عده ای مانع شدند و در این بین برخی برای مانور تبلیغاتی و اینکه صمیمانه دلشان برای فوتبال استان می سوزد، به میدان آمدند و پس از اینکه ثابت شد چیزی عایدشان نمی شود عطای تیمداری را به لقایش بخشیدند تا چرخش الوند بازهم به سمت یدی نشان شود.

تیمداری همزمان بهرام یدی در الوند و پاس و اینکه همه نگاه ها به سمت پاس بود، به ناچار یدی را براین داشت که احساس مسوولیت و تعهد اخلاقی اش را معطوف پاس کند.

ورود یدی به تیم پاس همزمان شد به سرریز شدن طلبکارانی که انگار منتظر بودند او وارد عرصه مدیریتی یکی از نگون بخت ترین تیم تاریخ فوتبال ایران شود.

بهرام یدی به خیال اینکه برآورد مالی ارایه کرده به هیات مدیره برای اداره تیمش در فصل جاری همان چیزی است که می بایست برای مدیریت مالی پاس هزینه می کرد، این مسوولیت را پذیرفت دریغ از اینکه پاس مملو از طلبکاران زیرزمینی است که همزمان با ووردش رویش می کنند.

رویشی که تاریخ پاس به خود ندید و چندصد میلیون را به ناچار برای تسویه حساب آنها هزینه کرد و استان همدان نپذیرفت که این چنین رویه اجرایی شود اما مانع بزرگ فیفا بود که مهلت نداد پاس نفسی تازه کند.

در این بین بخشی از بدهی ها مرتبط به بومی های پاس بود که قدرت دریافت آن را در مدیریت قبلی پیدا نکردند و وقتی دیدند همشهریشان به صندلی پاس تکیه زده، دیواری کوتاه تر از او برای دریافت طلبشان پیدا نکردند و زمانی که متوجه شدند در پرداخت مطالباتشان تعجیل نمی شود، از شب نامه ها و طومارنامه ها هم دریغ نکردند.

بهرام یدی به کدامین گناه بر صندلی داغ پاس تکیه زد. همان فردی که درتکاپو برای مهیا شدن بازگشت پاس به لیگ برتر است و از هیچ کوششی فروگذار نیست.

مدیرعاملی که این روزها مورد غضب بومی ها قرار گرفته و غیر بومی ها هم برای رسیدن به اهداف خود کمیته انضباطی هیات فوتبال را وسیله قرار می دهند.

مدیرعاملی که در سکوت مسوولان، غریبه تر از مدیرعامل غیربومی سابق پاس در این باشگاه آمد و رفت می کند و اتاقش بیشتر به شعبه ای از دادسرا شباهات عین دارد.

شاید این روزها دیگر انگیزه ای برای ادامه کار نداشته باشد و براستی اگر از سمتش انصراف بدهد چه کسی شهامت نشستن روی صندلی پرحاشیه باشگاه پاس را دارد.

باشگاهی که هرکسی از مقابلش عبور می کند این وسوسه را دارد که سهمی از تیم ببرد و به نان و نوایی برسد! شکایت رسم این روزهای تیمی است که بدهی هایش تمامی ندارد!

• < قبلی
• بعدی >