داور+مسی 1-0 ایران
اشکهایت را پاک کن رفیق!
- توضیحات
- نمایش از یکشنبه, 01 تیر 1393 11:43
- بازدید: 1164
مقابل تلویزیون نشسته ای و به ثانیه شمار بالای تصویر نگاه می‌کنی. دقیقه 90 است و این وسط به ایرانی بودن خودت افتخار می‌کنی که شاهزاده‌های سرزمین پارس درون زمین برای دلت می‌جنگند.
باز هم یکی دیگر حملات آرژانتین؛ دیگر خیالت راحت است که دفاع ایران اجازه کار را به مهاجمان آرژانتین نخواهد داد بس که خوب دفاع کردیم اما ناگهان...
ضربه پای چپ مسی، گل و تمام! دلت نمی‌خواهد خوشحالی مسی را ببینی. هواداران آرژانتین فریاد خوشحالی سر می‌دهند و تو بغض کرده‌ای.
ای کاش این بازی وقت اضافه نداشت، ای کاش داور پنالتی روی دژاگه را دیده بود، ای کاش توپ زیر پای مسی نبود، ای کاش که ضربه سر دژاگه به تور می‌چسبید، اصلا ای کاش شهاب سنگ می‌خورد وسط زمین و آن توپ لعنتی گل نمی‌شد! این همه ای کاش که بر سرت خراب می‌شود و دیگر هیچ‌کدامشان فایده‌ای ندارد.
داور سوت پایان بازی را می‌زند؛ لبخندهای چند دقیقه قبل محو می‌شود و با بهت به صفحه تلویزیون خیره شده‌ای. تا همین چند دقیقه قبل قرار بود خوشحالیت را با دیگران در خیابان‌های شهر تقسیم کنی اما خیابان‌ها هم دیگر حوصله تو را ندارند...
با عصبانیت کی‌روش عصبی می‌شوی، با بغض سیدجلال بغض می‌کنی و با دیدن اشک‌های گوچی بغضت می‌شکند اما میان اشکهایت حس غرور می‌کنی؛ منتظر واکنش رسانه‌های دنیا به بازی درخشان تیمت هستی!
تنها چند دقیقه گذشته که تعریف و تمجید بزرگان فوتبال دنیا (از ورزشی نویسان مطبوعات معتبر دنیا گرفته تا ستاره‌های فوتبال دنیا در شبکه‌های اجتماعی) شروع می‌شود اما حرص خوردنت تمام نمی‌شود چون بدون تعصب، لیاقت برد را داشتی!
بیخیال همه چیز می‌شوی و شروع می‌کنی به حساب و کتاب که اگر چنین و چنان شود صعود می‌کنی و می‌شوی یکی از 16 تیم برتر دنیا؛ شاید هم می‌گردی به دنبال صفحه اجتماعی داور و لیونل مسی که حسابی از خجالت جفتشان دربیایی!
می‌دانی که این باخت حق تو نبوده اما فوتبال همین است دیگر! امروز این روی سکه نصیب تو شده...
اشکهایت را پاک کن رفیق، تو در بین مردمت قهرمانی! حالا بلند شو و خودت را برای دیدار با اژدهای کج و کوله‌ای آماده کن که همین دیشب حذف شد.
می‌خواهم ساده و صادقانه بگویم، تو خسته‌ای و ما دل‌شکسته، اما بیا هردو با هم دیدار دیشب را فراموش کنیم و روی دیدار با بوسنی تمرکز کنیم و باقی‌اش را بسپاریم به خدای بزرگ !
تو دوندگی کن، گل بزن، فریاد بکش و بدان که هنوز 75 میلیون قلب عاشق برای تو می‌تپد...
نامت بلند باد ایران! ای سرزمین من!
نویسنده: روزبه کاظمی